Następnie badaliśmy markery fenotypowe zwykle związane ze stanem aktywacji i / lub dojrzewania komórek APC na populację komórek CD11 przed i po donosowym dostarczaniu antygenu. W celu zidentyfikowania tych komórek, które pobrały antygen, główne pasożyty L. znakowano barwnikiem fluorescencyjnym, CFSE (7), przed dostarczeniem donosowym. Pasożyty znakowane CFSE można łatwo zidentyfikować jako zdarzenia FL1-dodatnie i były zlokalizowane głównie w populacji komórek CD11 jasnych, a w mniejszym stopniu w komórkach CD11cdim (Figura 3a). Jak pokazano na rysunku 3b, chociaż zaobserwowaliśmy pewien wzrost ekspresji większości markerów aktywacji w komórkach CFSE +, zmiany te były niewielkie. Porównywalne wyniki zaobserwowano po donosowym dostarczaniu innego immunogenu, FITC-OVA (Figura 3c). Komórki monitorowano przez okres do 7 dni po dostarczeniu antygenu, ale nie zaobserwowano dalszych zmian w fenotypie. Podsumowując, istnieją dowody na pewną aktywację APC po wychwycie antygenu; jednak niewielkie zmiany w markerach aktywacji sugerują, że APC nie ulegają znaczącemu dojrzewaniu i / lub różnicowaniu in situ. Rysunek 3 Wchłanianie antygenu nie zmienia niedojrzałego fenotypu miejscowych płucnych APC. Myszom C57BL / 6 podawano donosowe podawanie znakowanych CFSE pasożytów L. lub PBS FITC-OVAin lub samego PBS, a 18 godzin później wyizolowano ich płuca i wytworzono zawiesiny komórek do barwienia FACS. Komórki wybarwiono kombinacją biotynylowanych anty-CD11c i skoniugowanych z PE anty-B7-1, anty-B7-2, anty-CD40, anty-MHC klasy II lub odpowiednią kontrolą izotypową, a następnie streptawidyna sprzężona z RED670. . (a) Wykresy punktowe pokazują rozkład CD11c względem CFSE (po bramkowaniu na żywych komórkach) na komórkach płuc izolowanych od myszy, które otrzymały pasożyty znakowane PBS lub CFSE. Komórki płuca analizowano w celu porównania markerów aktywacji / dojrzewania w komórkach CD11cight, które pobrały CFSE
