Ten niższy poziom ekspresji tego, co zasadniczo jest nieprawidłowym białkiem, prawdopodobnie tłumaczy częściową korektę zaobserwowaną w badaniach klinicznych. W przypadku DMD wykrycie produktu białkowego wytworzonego z pominięcia eksonu było wyzwaniem, podnoszącym kwestie tego, czy wytwarzanie białka dystrofiny jest odpowiednim biomarkerem (36). To, czy pomijanie eksonu jest użyteczne w przypadku innych zaburzeń, wymaga dokumentacji, że wewnętrznie skrócone białka są funkcjonalne. Tutaj pokazujemy, że białko Mini-Gamma jest zdolne do biochemicznego zastąpienia pełnej długości (3-sarkoglikanu u muszek, w sercu i mięśniach myszy, oraz w heterologicznym systemie ekspresji komórkowej przez tworzenie kompleksu z a- i P-sarkoglikanami i promowanie translokacja do błony. Ponadto, wykazaliśmy dowody na poprawę funkcjonalną przez Mini-Gamma w modelu Drosophila niedoboru sarkoglikanu, w którym poprawiono mobilność i funkcję serca. U myszy pozbawionej Sgcg odkryliśmy, że Mini-Gamma poprawia dysfunkcję serca. Warto zauważyć, że ten model nie pozwala nam wykrywać poprawy funkcjonalnej za pomocą mechaniki mięśni ex vivo. Sgcg-null mięśnie szkieletowe różni się od mięśnia z dystrofią niedoboru w tym mięśnie z deficytem dystrofiny wykazujące uszkodzenia spowodowane skurczem, podczas gdy mięsień Sgcg-null nie ma zwiększonego deficytu siły ze skurczu mimośrodowego (37, 38). Dystrofina, z jej powtarzalną naturą multi-spectrynową, tworzy mocne mechanicznie ogniwo dla sarkolemy (39), co jest przeciwieństwem mięśnia Sgcg-zerowego, w którym dystrofina jest zwykle umiejscowiona (38). Chociaż strategia generowania Mini-Gamma usuwa połowę a-sarkoglikanu, zachowuje składniki integralne do funkcji P-sarkoglikanu. A-Sarkoglikan jest białkiem transbłonowym typu II z 37-aminokwasowym wewnątrzkomórkowym końcem, domeną transbłonową o długości 21 aminokwasów i domeną zewnątrzkomórkową 233. Exon 2 koduje inicjator metioniny i całe domeny wewnątrzkomórkowe i transbłonowe, a te domeny pozostają nietknięte w Mini-Gamma. Warto zauważyć, że istniejący model myszy dla LGMD 2C został usunięty dla egzonu 2 i dlatego nie jest odpowiednim modelem do testowania pominięcia egzonu (29). Wewnątrzkomórkowy koniec aminowy a-sarkoglikanu zawiera sekwencje konsensusowe fosforylacji tyrozyny; fosforylacja tyrozyny jest widoczna przy przyczepianiu i kurczeniu komórek i jest wymagana do prawidłowego znakowania mechanicznego (40. 44). Wykazano również, że domena wewnątrzkomórkowa oddziaływuje bezpośrednio z pośrednim białkiem filamentowym filaminą C i archwilliną białkową związaną z aktyną (43, 45). N-końcowa połowa zewnątrzkomórkowej domeny jest ważna do interakcji z innymi sarkoglikanami podczas złożonego składania (46). Interakcja Mini-Gamma z innymi sarkoglikanami i jej translokacja do błony plazmatycznej wskazuje, że resztkowa pozakomórkowa część a-sarkoglikanu była wystarczająca do kierowania na membranę. Region zewnątrzkomórkowy a-sarkoglikanu na końcu karboksylowym zawiera podobną do EGF domenę bogatą w cysteinę, która jest konserwowana wśród a-, P- i a-sarkoglikanów. Warto zauważyć, że region ten pozostał nietknięty w grze Mini-Gamma (14, 16, 47). Wykazano, że ten bogaty w cysteinę motyw znajdujący się na dystalnym końcu karboksylowym a-, a- i a-sarkoglikanów tworzy wewnątrzcząsteczkowe mostki dwusiarczkowe i jest wymagany do ukierunkowywania błony komórkowej w osoczu (26,46-48). Mutacje mutacji tych cystein i małych delecji w tym regionie powodują ciężkie formy ludzkiej dystrofii mięśniowej (49, 50). Najpowszechniejszą mutacją w genie SGCG jest przesunięcie ramki odczytu w eksonie 6, 521-T (15, 47). Oczekuje się, że strategia pomijania eksonów, która obejmuje ekson 6, przyniesie korzyści nie tylko pacjentom z mutacją 521-P T, która stanowi około połowę wszystkich pacjentów LGMD 2C, ale także pacjentom, którzy przenoszą missense, nonsense lub mutacje zmieniające ramkę od ekson 4. 7. Jedną z obaw dotyczących strategii pomijania eksonów jest to, że mechanizmy zaniku mRNA z udziałem nonsenów mogą pozostawić niewielki lub żaden transkrypt mRNA (51). Zidentyfikowaliśmy jednak wystarczającą ilość RNA wytwarzanego z jednego allelu SGCG, co sugeruje, że może to nie być istotną przeszkodą. Jak pominięcie egzonu dla DMD, obecność wewnętrznie okrojonego białka. prawdopodobnie na poziomie białka dużo niższym niż normalnie, skoro pominięcie eksonu pozostaje nieefektywnym procesem. przewiduje się jedynie częściowe uratowanie fenotypu. Badanie to pokazuje, że pomijanie za pośrednictwem AON jest prawdopodobne, ponieważ można wykryć produkt mRNA. Wymagana jest jednak dalsza optymalizacja, aby wykazać, że białko Mini-Gamma ulega ekspresji w liniach komórkowych przypominających miogeniczne od ludzkich pacjentów. Może to wymagać testowania w mioblastach izolowanych z ludzkiego mięśnia, ponieważ układ indukowany MyoD wytwarza komórki miogenne o ograniczonej żywotności
[hasła pokrewne: tomografia komputerowa cennik, proces pielęgnowania pacjenta z nadciśnieniem tętniczym, szczepienie dur brzuszny ]
[więcej w: tomografia komputerowa cennik, karpacz informacja turystyczna, bakteryjne zapalenie pochwy leki ]
